Rozdział 24

  Mirek złapał nieco opierającego się Toma za rękę i pociągnął w kierunku pełnej bulgoczącej, ciepłej wody i płatków róż wanny. Wyglądała bardzo zachęcająco, zwłaszcza po długim, nerwowym i męczącym dniu, jaki mieli za sobą.

- No mężulku – przyparł go do ściany w łazience. – Bądź dzielny – zachichotał mu do ucha, zrzucił z ramion marynarkę i zaczął rozwiązywać krawat. W pozycji dominującego partnera, do której był przyzwyczajony, czuł się o wiele pewniej. Tom szybko to zauważył i przestał oponować. Poddał się dłoniom chłopaka, ale nadal trudno mu było przystosować się do nowej roli. Przymknął oczy, usiłując się uspokoić. Zaczął po omacku rozbierać Mirka, poznając przy okazji wszystkie krzywizny jego smukłego ciała. Otworzył powieki, kiedy pod palcami miał już tylko nagą skórę. To co zobaczył, zaparło mu dech w piersiach. Pierwszy raz mógł podziwiać go w całej okazałości. Powiódł oczyma po pięknej twarzy, teraz odrobinę zarumienionej oraz rozchylonych w szybkim oddechu ustach. Był od niego kilka centymetrów niższy i drobniejszy. Miał jasną, gładką skórę lśniącą teraz w sztucznym świetle miękkim, aksamitnym blaskiem. Przesunął wzrok na ładnie zarysowane ramiona, umięśnioną klatkę piersiową, dłużej zatrzymał się na różowych sutkach, które wyglądały na stworzone dla jego ust i dłoni. Powędrował niżej na płaski brzuch i oblizał się, na widok dumnie sterczącego penisa.

- Tom, przestań się na mnie gapić i chodź do wody – szepnął zmieszany i podniecony tymi oględzinami Mirek. Miał wrażenie, że oczy mężczyzny wypalają w jego ciele głębokie ścieżki, wzdłuż których wzburzona krew, zaczęła pędzić jak oszalała w dół, powodując bolesną erekcję. Chcąc trochę ochłonąć, pchnął męża do stojącej obok wanny. Prawie równocześnie wpadli do wody, z głośnym pluskiem rozchlapując ją dookoła.

- Czy to była próba pozbycia się mnie? – zapytał rozbawiony mężczyzna, lokując się obok towarzysza. Uniósł go i posadził na swoich kolanach twarzą do siebie. Pocałował czule prosto w  mokre usta. Chłopak pokręcił tyłeczkiem, rozsunął mu szeroko uda i uklęknął między nimi.

- Teraz kochanie, poznamy się bardzo, ale to bardzo dogłębnie – Mirek bez żadnych wstępów wsunął naoliwiony wcześniej palec w zaciśniętą dziurkę.

- Tak od razu do rzeczy? – mruknął zaskoczony Tom i instynktownie próbował zewrzeć nogi.

- Nie tak nerwowo – pogładził go po napiętych mięśniach brzucha i zacisnął dłoń na pulsującym penisie. – Nie wyglądasz, jakbyś potrzebował długich przygotowań – szepnął mu do ucha.

- Rób tak dalej, a za chwilę będzie po balu. Ach…! - jęknął przeciągle, bo sprytny paluszek dotknął właśnie jego prostaty.

- W takim razie obróć się i wypnij do mnie swój tyłeczek – zaproponował niskim głosem Mirek, wodząc ustami po opalonej szyi.

- Jesteś pewny, że sobie poradzisz? - Tom po raz ostatni próbował walczyć z przeznaczeniem. Poczuł jak dłoń na jego penisie porusza się coraz szybciej, a druga drażni z wprawą jego wrażliwe wnętrze. Wiedział, że długo już nie wytrzyma tych słodkich tortur i przyjął żądaną pozycję. Nie zdążył nawet westchnąć, kiedy poczuł pożądliwe usta, a potem zęby na swoich pośladkach. Chciał zaprotestować, ale udało mu się wydobyć z siebie tylko jakieś nieartykułowane dźwięki. – Mmm… yhh… mrr…-  mruczał głośno, gdy ruchliwy język zagłębiał się raz po raz w jego szparkę. Wystająca ponad powierzchnię wody krągła pupa zupełnie oczarowała Mirka. Nie mógł od niej oderwać pożądliwego wzroku. Jak tylko poczuł, że mąż zupełnie się rozluźnił i poddał jego pieszczotom, naoliwił obficie swojego członka i zaczął się zgłębiać w oszałamiającą ciasnotę przy akompaniamencie pełnych rozkoszy postękiwań, które brzmiały dla niego jak najpiękniejsza muzyka. Kiedy dotarł do końca na chwilę znieruchomiał, ustawił się pod właściwym kątem i teraz już bezlitośnie zaczął uderzać coraz prędzej we wrażliwy splot nerwów. Raz po raz wyrywał z ust Toma pełen rozkoszy skowyt, nie przestając ani na chwilę stymulować jego członka. W końcu oba ciała wygięły się, zadrżały i każdym z nich targnął potężny orgazm. Wypuścili obfite strumienie spermy, krzycząc nawzajem swoje imiona. Po chwili siedzieli już razem, spleceni w pełnym czułości uścisku.

- Dziękuję, że mi na to pozwoliłeś – wyszeptał Mirek, pocierając policzkiem o mokry tors męża. – Było naprawdę cudownie. Jestem tak wykończony, że nie mam siły nawet ruszyć palcem – wtulił się w ciepłe ciało.

- I bardzo dobrze, bo teraz moja kolej i nigdzie mi nie uciekniesz – uśmiechnął się do niego drapieżnie Tom, wziął zaskoczonego jego oświadczeniem męża na ręce i wyszedł z nim z wanny. Otulił ich puszystym ręcznikiem i dokładnie wytarł. Chłopak rzeczywiście leciał mu przez ręce. Zaniósł go do łóżka i ułożył na chłodnych prześcieradłach.

- Zzimno… - zaszczękał zębami.

- Zaraz cię rozgrzeję – Tom nakrył go swoim gorącym, twardym ciałem. – Lepiej?

- Ttak… - głos Mirka dziwnie drżał. Obrócił głowę na bok, by mężczyzna nie mógł wyczytać z jego twarzy targających nim uczuć.

- Kocurku – zamruczał miękko. – Nie chowaj się przede mną – ujął go pod brodę i zmusił do spojrzenia mu prosto w oczy. – Czego się boisz? – na dnie jasnych oczu widział niepewność. – Jestem tu z tobą i zawsze już tak będzie. Musisz tylko w to uwierzyć – szeptał mu czule do ucha. – Spróbuj mi zaufać – odszukał różowe usta i zaczął je muskać swoimi w łagodnej pieszczocie. – Jesteś najlepszą rzeczą, jaka mi się w życiu przytrafiła, nie mógłbym cię skrzywdzić. Jesteś teraz częścią mnie, a przecież nie zadaje się bólu samemu sobie. Pozwól mi się kochać – słodkie, pełne miłości słowa działały na Mirka jak kojący balsam. Przestał drżeć, ciepło drugiego ciała zaczęło mu się powoli udzielać. Poczuł się bezpiecznie, zaczął się wiercić, by przyjąć najwygodniejszą pozycję. Penisy zetknęły się ze sobą, wysyłając iskry pożądania do obu mężczyzn.

- Och… - sapnął zaskoczony chłopak i gwałtownie poczerwieniał. Znowu był twardy jak kamień. – Co ty ze mną robisz? – jęknął zmieszany. – Wystarczy, że mnie dotkniesz i ogarnia mnie jakieś szaleństwo.

- Miło mi to słyszeć. Pokaż, jakim potrafisz był uległym i czarującym kocurkiem – głos Toma dosłownie hipnotyzował chłopaka. Rumieniąc się mocno rozsunął dla niego uda i pozwolił mu się między nimi umościć. – Właśnie tak, do twarzy ci z tą zawstydzoną minką. - Sunął ustami po klatce chłopaka, przez chwilę possał jego sutki, słuchając rozkosznych jęków, nad którymi ten nie próbował już panować. Wycałował ścieżkę wzdłuż apetycznie umięśnionego brzucha, aż do nabrzmiałego penisa, wabiącego go swym zapachem. Zaczął go lizać zapamiętale jakby to był najlepszy deser na świecie.

- Ach... aa…! Nie męcz mnie dłużej – usłyszał ochrypłą prośbę.

- Dobrze skarbie – wsunął ostrożnie do ciasnej dziurki od razu dwa naoliwione palce. Zaczął go umiejętnie rozciągać. Mirek wygiął się w łuk i cicho zakwilił.

- Błagam zrób to wreszcie!

- Jutro tego pożałujesz – mruknął Tom, ale posłusznie podniósł wysoko jego nogi i ułożył na swoich ramionach. Pchnął mocno, zanurzając się po jądra.

- Już – krzyknął chłopak i pokręcił niecierpliwe pupą. Na mężczyznę podziałało to jak pierwotny sygnał, wzywająca go do ataku. Ciało i umysł spalały się w ogniu pożądania. Świadomość pokryła szkarłatna mgła. Zawładnęły nim całkowicie zwierzęce instynkty. Uderzenia były silne, brutalne i niesamowicie celne. Jego potężne mięśnie lśniły jak wypolerowane. Mirek wychodził mu naprzeciw i pozwolił się penetrować jego dużemu członkowi bez słowa skargi. Rozłożył szerzej nogi by mógł wchodzić jeszcze głębiej. On też już dawno stracił kontakt z rzeczywistością. Wkrótce ich obu ogarnęła fala tak silnego orgazmu, że na kilka chwil pogrążyli się w nieświadomości. Leżeli tak nieruchomo dobre kilka minut. Pierwszy ocknął się Tom.

- Jak tam tyłeczek? Chyba mnie trochę poniosło – zapytał zaniepokojony milczeniem męża.

- Pomyślę nad tym jutro. Bądź grzeczną poduszką i zamilknij wreszcie – Mirek umościł się na piersi swojego mężczyzny. Po kilku sekundach już spał kamiennym snem, cicho posapując.

***

   Heniek i Krzych już od pół godziny stali pod willą Mendozów i po cichu się naradzali. Szef przed wyjazdem kazał im przynieść dla sekretarza organizacji dokumenty ze swojego gabinetu. Niestety tak zabalowali na weselu, że nie byli w stanie wykonać polecenia. Przypomnieli sobie o nim dwa dni później, kiedy wytrzeźwieli. Po całej tej aferze ze ślubem bali się wejść do środka. Matka Aleksa była bardzo groźną osobą, prawie tak niebezpieczną jak głodny tygrys. Nie daj Boże jeszcze ich zaczepi i zacznie wypytywać.

- Może powinniśmy się jakoś przygotować? – zaproponował Heniek. – Zastanowić się co powiemy.

- Ty bałwanie, ledwo otworzysz gębę od razu się wygadasz – pacnął go w głowę kumpel.

- Przecież ona nie wie, że Aleks kazał wykupić bilety na ten jutrzejszy rejs na Crystal do Singapuru, więc nas o nic nie zapyta – odpowiedział spokojnie Heniek i w tym momencie poczuł, że czyjaś mała rączka chwyta go za ucho. To samo spotkało zaskoczonego Krzycha.

- Powtórz to jeszcze raz przerośnięty gorylu! – wrzasnęła mu do ucha Magda wyskakując z krzaków. - Gadajcie zaraz czy to prawda?

- Jak wam się udało tak podkraść – Krzych pokręcił z podziwem głową. – Pewnie, że prawda, sami rezerwowaliśmy miejsca, możecie to przecież sprawdzić.

- Może uda się nam złapać, te dwa cwane ptaszki – odezwała się Olga i jej oczy rozbłysły. – Już my im urządzimy podróż poślubną – zatarła ręce. – Te gamonie w końcu się na coś przydały – machnęła lekceważąco na dryblasów. - Chodź, musimy się pośpieszyć, dobrze, że mamy ważne paszporty – wzięła siostrę za rękę i pobiegły do pani Oliwii, zasięgnąć jej rady.

Mężczyźni tylko wzruszyli ramionami. W drodze powrotnej do biura wstąpili do pobliskiego baru na piwo. Usiedli skromnie w kąciku i omietli wzrokiem salę w poszukiwaniu glin i konkurencji. Na szczęście nikogo takiego nie było. Rozsiedli się więc wygodnie i sączyli powoli zimnego Żywca z grubą warstwą pianki.

- Myślisz, że już pojechały? – zapytał leniwie Heniek.

- Pewnie tak, były strasznie zawzięte – uśmiechnął się do niego Krzych.

- A dlaczego nie powiedziałeś im, że rezerwowaliśmy też samolot do Japonii, miejsca w ekspresie transsyberyjskim i statek na Grenlandię?

- A po co? Niech się kobitki przejadą, będą mieć fajne wczasy no nie? – pociągnął łyk piwka.

- Racja brachu, a my mamy miesiąc bez żadnego nadzoru. Niech żyje wolność! – stuknęli się kuflami z wielkim entuzjazmem.

***

   Trzy kobiety objuczone bagażami w ostatniej chwili weszły na statek. Zdenerwowani opóźnieniem marynarze nawet nie sprawdzili im biletów, tylko machnęli na nie i wskazali kierunek, gdzie mają się udać. Objuczone bagażami, wlekły się przez pokład. Co chwilę coś im spadało i musiały po to wracać. Kiedy elegancka torebka pani Oliwi wypadła zupełnie przypadkiem za burtę odbijającego już od brzegu statku, Magda tylko wzruszyła ramionami. Wskazała na plecy kobiety i mrugnęła do siostry, kładąc palec na ustach. Do kabiny dotarły całe spocone i potargane, padły na łóżka na wpół żywe ciężko dysząc.

- Należy nam się odrobina odpoczynku, pobiłam dzisiaj wszystkie swoje rekordy szybkości – wystękała Olga.

- Ja też, o której ta kolacja? – zapytała Magda. - Wyobraźcie sobie cieplutkie morze, palmy i jakiegoś przystojnego hindusa serwującego drinki - rozmarzyła się na dobre.

- O dwudziestej. Nie zapominajcie, po co tu jesteśmy. Najpierw musimy znaleźć naszych uciekinierów – Pani Mendoza także wyciągnęła się z błogim uśmiechem na kołdrze. – Mamy więc trzy godziny czasu. Proponuję mała drzemkę. – Już po kilku minutach spała snem sprawiedliwych. Tymczasem siostry zerkały na siebie niespokojnie. Obie miały wyrzuty sumienia z powodu torebki.

- To był Prada, musiała kosztować fortunę – jęknęła cicho Olga. – A jak miała tam coś wartościowego?

- Nie dramatyzuj, pewnie nawet nie zauważy jej braku. Najwyżej jej odkupię po powrocie i przeproszę – Magda zaczęła też mieć złe przeczucia, ale starała się jak zwykle zachować rozsądek. Nagle rozległ się dzwonek do drzwi, a siostrom przebiegł po plecach zimny dreszcz.

- Kto tam?

- Obsługa – Jedna z dziewcząt wstała i otworzyła drzwi. Weszło dwóch uśmiechniętych uprzejmie marynarzy w eleganckich mundurach.

- O co chodzi? – pani Mendoza usiadła i przetarła oczy.

- Poprosimy o dokumenty i bileciki do kontroli. Każdy pasażer musi być odnotowany w naszym systemie, a panie przez pośpiech umknęły uwadze kolegów, za co bardzo przepraszamy.

- Oczywiście, dziewczęta, gdzie jest moja czerwona torebka? Tam były nasze bilety, dokumenty i pieniądze na drobne wydatki – zapytała, rozglądając się niespokojnie po luksusowym apartamencie. Nie mogła sobie przypomnieć, co z nią zrobiła.

- Ttaka ood Pprady? – wyjąkała słabym głosikiem Magda. – Chyba wwyleciła zza bburtę.

- A może mógłby któryś z panów znaleźć pana Mendozę? Na pewno zapłaci za naszą podróż – zapytała z nadzieją Olga.

- Zaraz sprawdzę – mężczyzna otworzył laptopa. – Niestety na liście pasażerów nie ma kogoś takiego.

- Jak to?! – wykrzyknęły wszystkie trzy kobiety. – Przecież zrobił rezerwację!

- Ale w ostatniej chwili ją odwołał. Chyba będę musiał poprosić kapitana, drogie pasażerki na gapę – roześmiał się na widok ich przestraszonych min. – Nie martwcie się, to nie statek piracki nie nakarmimy wami rekinów. Myślę, że spędzicie tą podróż na zmywaku. Zawsze brakuje tam rąk do pracy. Na statku mamy w tej chwili około siedmiuset ludzi. Nie będzie się wam nudziło. Mycie garów to bardzo pouczające zajęcie.

- Jej, a ja sobie dwa dni temu takie piękne paznokcie zrobiłam, z rustykalnym wzorkiem – jęknęła płaczliwie Magda.

- Plaża, co? - Olga walnęła siostrę w plecy, aż zadudniło. - Przez ciebie głupia niezdaro, zamiast w południowym raju, w ramionach przystojniaka, spędzimy  czas w kuchni niszcząc sobie dłonie i wdychając smród smażonych ryb!

- To będzie baaardzo długa podróż – stwierdziła filozoficznie pani Oliwia, ściągając z wypielęgnowanych rąk biżuterię.

- Może tym, mogłybyśmy zapłacić za podróż? - zaproponowała nieśmiało Magda.

- Nie ma mowy, to moje ulubione pierścionki! Wolę do końca życia pucować talerze! - warknęła na nią kobieta i z wyniosłą miną schowała je do kieszeni.

 ..................................................................................................................................

 Rozdział betowany przez Hann