Rozdział 9

W tym czasie, kiedy Wojtek spał sobie smacznie w wannie, wściekły Aleks szukał go po całym mieście. Mamrotał do siebie niecenzuralne wyrazy i poprzysiągł, że tym razem chłopakowi się nie upiecze. Nie tylko z powodu durnej zazdrości zniszczył imprezę charytatywną, ale jeszcze zachował się jak przedszkolak i uciekł, zamiast przeprosić panią domu za głupi kawał. Postanowił go wychować skoro ta zwariowana rodzina nie zrobiła tego do tej pory. Dopiero koło dziewiątej rano nadeszło oświecenie. Przypomniał sobie tego niecnotę Mirka, który zawsze wspierał Cindy w najgłupszych pomysłach. Zawrócił samochód i pojechał prosto do jego mieszkania. Zapukał do drzwi, nadal trzymając w ręce nieszczęsny but, który na schodach zgubił Kopciuszek.

Mirek zerwał się z łóżka i aż zbladł, gdy przez wziernik zobaczył Mendozę. Nie miał ochoty na użeranie się z rozjuszonym mężczyzną.

- Chwileczkę, muszę się ubrać – pisnął cienko i pogalopował do łazienki. Brutalnie obudził Wojtka szarpiąc go za nos. – Wstawaj i uciekaj, bo twoja nemezis już u bram – wrzasnął mu do ucha. Spanikowany Cindy wyskoczył z wanny, ubrał jedynego buta jakiego miał i rzucił się w kierunku balkonu, a stamtąd po piorunochronie zszedł piętro niżej, wprost do szkoły baletowej, gdzie właśnie odbywała się lekcja. Dziewczęta miały mieć próbę generalną do przedstawienia. Poubierane w barwne indyjskie sari wyglądały jak stado egzotycznych motyli. Twarze i włosy miały pozasłaniane. Widać im było tylko podkreślone czarną kredka oczy. Spod długich sukienek wystawały bose stopy.

- Ratunku, ukryjcie mnie błagam was – krzyknął Kopciuszek, wskakując przez okno i lądując pośrodku wystraszonych tancerek. Przez chwilę mu się przyglądały zaskoczone. Zaraz się jednak zreflektowały i obstąpiły dookoła. – Pomóżcie, goni mnie wściekły książę. Potem wam wszystko wytłumaczę – rzucił się przed nimi na kolana. Potargany, z niewinnymi błękitnymi oczętami nie wyglądał na włamywacza. Słodki pyszczek i złożone jak do modlitwy ręce szybko zmiękczyły ich czułe serduszka.

- No dobra mały – odezwała się najodważniejsza. – Problem w tym, że nie ma cię gdzie schować. Chyba, że…. – zamyśliła się na chwilę. Potem wzięła z ławki wieszak z pokrowcem. – To są ciuchy naszej chorej koleżanki, przebieraj się migiem. – Wepchnęła go do maleńkiej, ciasnej szatni. Wojtek ubrał się w ekspresowym tempie w sari. Rozpuścił jeszcze długie, kasztanowe loki i był gotowy. Gdy wyszedł popatrzyły na niego z zazdrością i podziwem.

- Może być? – zapytał zmieszany ich natarczywym wzrokiem.

- O tak, z całą pewnością. Tylko jeszcze cię umalujemy i możesz zostać żoną jakiegoś maharadży – roześmiała się jedna z tancerek i zaczęła robić mu makijaż. Gdy tylko skończyła zakrył włosy i twarz welonem, tak, że widać było tylko błękitne oczy. – Musisz je trzymać spuszczone, są bardzo charakterystyczne i może cię po nich rozpoznać – doradzała, widząc jak lekko trzęsą mu się ręce. Dziewczęta usiadły rządkiem na krzesełkach, czekając na swoją nauczycielkę.

Mendoza wpuszczony przez Mirka dokładnie przeszukał jego mieszkanie i znalazł koszulę Wojtka. Pogroził chłopakowi, że rozprawi się z nim później i wezwał swoich ludzi, którzy obstawili kamienicę. Wyjrzał przez okno i zobaczył piętro niżej spory taras. Uśmiechnął się domyślnie i wyszedł na korytarz kierując się prosto do szkoły baletowej. Pod drzwiami spotkał szczupłą kobietę z włosami upiętymi w ciasny koczek. Wytłumaczył jej kogo szuka i razem weszli do środka. Za nimi wcisnęło się dwóch jego ludzi. Jeden stanął pod oknem a drugi w progu, blokując przejście.

- Panienki – kobieta klasnęła w ręce – podobno ukrywacie tu jakiegoś zbiega. – Rozejrzała się po sali rozbawiona i natychmiast odkryła gościa. Był dobrze zamaskowany, ale ona świetnie znała wszystkie tancerki. Prowadziła je od przedszkola. Ciekawa była jak ten wielkolud poradzi sobie z zagadką.

Aleks zajrzał najpierw do szatni i łazienki, ale szybko się zorientował, że tam Cindy nie miałby się gdzie ukryć. Stanął przed tancerkami, które jak na komendę pospuszczały oczy na swoje kolana utrudniając mu zadanie. Złośliwe dziewuchy były nie do odróżnienia w tych strojach. Chichotały cicho, szepcząc między sobą.

- No panie Mendoza – odezwała się ponownie nauczycielka – w jaki sposób ma pan zamiar znaleźć swoją księżniczkę?

- Zna pani bajkę o Kopciuszku? – zapytała mężczyzna wymachując przed nią butem. – Nie sądzę, żeby któraś z  dziewcząt miała numer 42. Wyciągać nóżki do przodu, książę Aleks przystępuje do dzieła – mężczyzna uklęknął i zaczął po kolei mierzyć pantofel. Noga ostatniej panienki mocno drżała. Złapał ją za kostkę, miała dość duża stopę. Próbowała się wyrwać, ale Mendoza jej na to nie pozwolił. Włożył bucik, który pasował jak ulał.

- No mały draniu, szykuj się na lanie – warknął mężczyzna i wziął za rękę przestraszonego Wojtka, który próbował się wyrwać.

- Puszczaj, to napaść! – pisnął, dał nura pod ramieniem Aleksa i chciał wybiec z sali. Niestety drogę zagrodził mu Krzych. – Zjeżdżaj, bo ci już nigdy w życiu kawy nie zrobię!

- Oh, szkoda, ale szef by mnie zabił – odezwał się najwyraźniej zmartwiony gangster. Tymczasem Mendoza podszedł z tyłu do uciekiniera, podniósł go do góry i przerzucił sobie przez ramię. Ukłonił się uprzejmie roześmianym tancerkom i zaniósł swoją miotającą przekleństwa ofiarę do samochodu. Gdy tylko dojechali do domu wziął Cindy na ręce i wszedł do holu. Niestety trafił prosto na zdenerwowaną panią Oliwię, która na ich widok założyła ręce na piersiach i stanęła w postawie bojowej.

- Może wytłumaczycie mi co wyprawialiście na tym balu. Od rana wprost urywają się telefony. Wysłuchałam już tylu skarg i pretensji, że straciłam rachubę.

- Zaczekaj na chwilę, wszystko ci opowiem, ale pozwól, że najpierw zajmę się sprawcą tego zamieszania – mężczyzna przycisnął mocno coraz bardziej przestraszonego Wojtka do swojej piersi.

- A właściwie to co on ma na sobie?- Kobieta dopiero teraz przyjrzała się Cindy, który ogromnie się zmieszał i ukrył twarz na ramieniu Aleksa. Chciał zniknąć. Najlepiej zaraz, zanim teściowa dobierze mu się do skóry.

- Mnie się podoba, nie będę nawet musiał zdzierać z niego spodni, żeby mu przylać. Musisz poczekać na swoją kolejkę – skinął matce głową i pomaszerował do swojej sypialni. Usiadł na fotelu z Wojtkiem na kolanach. Położył go w poprzek ud na brzuchu i zadarł do góry kieckę. Szarpnął w dół bokserki i odsłonił jasne pośladki.

- Ee…? Żartujesz z tym laniem prawda? – kwiknął żałośnie Kopciuszek i zarumienił mocno, gdy uświadomił sobie w jakiej właśnie pozycji się znajduje.

- Wcale nie – odezwał się groźnie mężczyzna i wymierzył mu solidnego klapsa.

- Ajjaj…- zapiszczał chłopak i zaczął się wiercić, usiłując umknąć przed jego dłonią. Mendoza tym razem nie miał zamiaru nabrać się na jego psie miny. Z dziką satysfakcją i wielką przyjemnością sprał mu tyłek na kwaśnie jabłko. Puścił go dopiero, kiedy biedna pupa była już cała czerwona, a Cindy miał w oczach łzy.

- Nienawidzę cię – jęknął Wojtek podnosząc się do pionu. Skrzywił się z bólu, bo pośladki strasznie go piekły.  Aleks jednak zatrzymał go i posadził na kolanach.

- Wiem skarbie, wiem – pocałował w nos naburmuszonego chłopaka i delikatnie zaczął ścierać wierzchem dłoni jego łzy. – Jesteś strasznie samowolną istotką, musisz nauczyć się mnie słuchać. Może przyjść dzień, że od tego będzie zależeć twoje życie – przytulił opierającego się narzeczonego do swojego torsu. – Jutro wyjeżdżamy na narty i mam nadzieję, że będziesz grzeczny – westchnął i połaskotał go nosem po szyi. Wojtek skorzystał z chwili nieuwagi Mendozy. Udało mu się uwolnić z jego ramion i natychmiast umknął.

- Chciałbyś – mruknął, kiedy był już w drzwiach, odwrócił się i pokazał mężczyźnie koniuszek różowego języka.

***

Następnego dnia po południu siedzieli już w samolocie do Austrii. Oczywiście Krzychu i Zbych polecieli z nimi. Wojtek był w doskonałym humorze, bo udało mu się uniknąć konfrontacji z Panią Oliwią. Miał nadzieję, że jak wróci to kobiecie przejdzie złość i jakoś uda się mu ją udobruchać. Aleks usiadł pod oknem i od razu zamknął oczy. Nie spał całą noc, więc bardzo szybko zasnął. Z drugiej strony drzemał jakiś elegancki biznesmen. Ubrany w nienaganny garnitur jasnowłosy mężczyzna wydawał się wysoki i dobrze zbudowany. Chłopak poczuł się przy nim jak prawdziwy Kopciuszek w swojej sportowej koszulce i wytartych jeansach. Znudzony się przyglądał się nieznajomemu. Zafascynowały go zmysłowo wykrojone, pełne usta i piękny grecki profil. Zagapił się tak bardzo, że kiedy samolot nieco drgnął kubek z colą wypadł mu z ręki i zawartość wylała się na koszulę sąsiada.

- Co za niezdara – mężczyzna otworzył piwne oczy i zlustrował go chłodno.

- Przepraszam – zarumienił się Cindy, zły na siebie za swoją niezdarność. – Proszę – podał mu paczkę chusteczek higienicznych. Gdy ich dłonie się zetknęły, mężczyzna poczuł niespodziewanie przyjemny dreszcz. Spojrzał na zmieszanego dzieciaka, który pod jego wzrokiem jeszcze bardziej się zaczerwienił. Tom widział już niejednego pięknego mężczyznę, ale w tym nieznajomym zdecydowanie było coś więcej. Samo patrzenie na niego sprawiało ogromną przyjemność. Miał delikatną, niewinną buzię na której emocje zmieniały się jak w kalejdoskopie. Zaciekawiło go co taki słodziak robi w towarzystwie starego drania Mendozy. W życiu by nie pomyślał, że ta kruszyna może być w typie tego gangstera.

- Daj poradzę sobie – wziął od niego chusteczki. – Nie martw się, mam więcej niż jedną koszulę –uśmiechnął się pojednawczo. – Jestem Tom Kaser.

- Wojtek Piekiełko – odezwał się nieśmiało. – Jestem pechowcem i ciągle przydarzają mi się takie głupie wpadki – wskazał na jego ubranie.

- Dokąd jedziecie?

- Temu draniowi zachciało się pojeździć na nartach – wskazał na Aleksa. – Nie mam tylko pojęcia do czego ja mu jestem potrzebny. W życiu nie miałem desek na nogach – jęknął Wojtek i uśmiechnął się promiennie do mężczyzny, któremu na ten widok drgnęło dawno skamieniałe serce. Tak naprawdę Tom lata temu już zapomniał, że coś takiego tłucze się jeszcze w jego piersi. – Cieszę się, że nie jesteś na mnie zły. W takim razie…- Cindy sięgnął po koc znajdujący się na górnej półce. Mężczyzna go jednak uprzedził. Nie tylko ściągnął pled, ale także go nim okrył. Gdy nachylił się nad chłopakiem poczuł upajający zapach jego ciała i musiał zapanować nad sobą ze wszystkich sił żeby nie zrobić czegoś głupiego. Postanowił zrobić sobie małą przerwę w pracy i zrelaksować przez weekend. Kto wie może nawet będzie jeździł na nartach. Zerknął na drzemiącego Wojtka i urocze rumieńce na jego policzkach. Chłopak spał w najlepsze nie mając pojęcia jakie niespokojne myśli kłębią się w głowie jego sąsiada.

***

Po południu naburmuszony Wojtek stał na ośnieżonym stoku i z przerażeniem spoglądał w dół. To była tak zwana ośla łączka, gdzie kilkoro dzieci i paru dorosłych uczyło się jeździć na nartach. Cały ranek próbował wybić z głowy narzeczonemu ten pomysł, ale on za nic w świecie nie chciał ustąpić.

- Aleks wiesz, ta góra wygląda zbyt górzyście – Cindy złapał kurczowo mężczyznę w pasie i nie miał zamiaru puścić.

- Nie bądź tchórzem, to świetna zabawa – starał się odczepić od siebie ręce chłopaka. – Zrób tak jak ci pokazywałem – wreszcie udało mu się uwolnić od małego kleszcza. Pchnął go lekko, a ten z przeraźliwym piskiem ruszył do przodu. Jak tylko zorientował się, że przyśpiesza coraz bardziej zamknął oczy i wylądował oczywiście w najbliższej zaspie tłukąc sobie boleśnie tyłek. Tak zaczęła się jego drogą przez mękę. Przez dwie godziny Aleks musztrował go starając nauczyć chociaż podstaw. Niestety Cindy miał dwie lewe nogi i jedyne co zyskał to zestaw malowniczych siniaków nawet w najbardziej niedostępnych miejscach. W końcu udało mu się wyrównać rachunki. W ostatniej chwili jak mijał Aleksa złapał go za nogę i razem sturlali się na dół. Zatrzymali się w dość dziwnej pozycji – mężczyzna na plecach z ugiętymi, szeroko rozłożonymi nogami, a między nimi wylądował Wojtek z nosem w jego kroczu. Potarł policzkiem o umięśnione udo chcąc się pozbyć oblepiającego go białego puchu. Usłyszał ciche sapnięcie i silne dłonie złapały go za ramiona.

- No, no, Mendoza – ktoś zatrzymał się obok nich. – Wiedziałem, że z ciebie perwers, ale żeby na śniegu? – Chłopak poznał ten melodyjny głos, to był na pewno mężczyzna z samolotu.

- Kaser draniu – Aleks podniósł się do pionu. – Myślałem, że mieszkasz w Kanadzie.

- Taa racja, ale może się przeprowadzę – odrzekł powoli, patrząc na apetyczne rumieńce na twarzy Wojtka. Chłopak był wyraźnie zawstydzony i nie śmiał mu spojrzeć w oczy. Zaskoczony Tom zaczął się w tym momencie zastanawiać kim on właściwie jest dla gangstera. Wyglądał strasznie młodo i niewinnie. Ktoś taki na pewno by się nie zgodził na bycie seks zabawką . Czyżby Aleks jeszcze nie zdążył dobrać mu się do spodni? Nie mógł w to uwierzyć, a z jego obserwacji tak właśnie wynikało. Doszedł do wniosku, że warto będzie podenerwować Mendozę i poznać bliżej tą uroczą kruszynę. Wyciągnął rękę i pomógł wstać Cindy.

- Chodź, bo jeszcze się przeziębisz – odezwał się do aksamitnym, miękkim głosem nie spuszczając niego wzroku.