Rozdział 13

 Aleks objął mocno ramionami drżącego chłopaka i przycisnął do swojego torsu. Dzięki resztkom rozsądku kołaczącym się w jego głowie udało mu się zarejestrować, że właśnie ocierają się o siebie pożądliwie, ledwo nad sobą panując, na podłodze jadalni. Jeszcze chwila a zatracą się całkowicie. Wojtek zasługiwał na coś znacznie lepszego. Jakim byłby narzeczonym, gdyby odebrał mu dziewictwo w taki sposób.

- Kochanie, to nie jest odpowiednie miejsce – szepnął mu do ucha i wziął na ręce prychającego Cindy, niezadowolonego, że przerywają mu w takim momencie. – Spokojnie skarbie, zabiorę cię do siebie. Tam zrobisz ze mną co zechcesz. – Mendoza nigdy tak szybko nie dotarł do sypialni. Położył swój słodki ciężar na łóżku, nie odrywając od niego zachwyconego wzroku. Brązowe oczy chłopaka patrzyły na niego z takim głodem, że jego ciało omal nie zamieniło się w słup ognia. Niecierpliwe, małe dłonie zaczęły szarpać guziki koszuli, które odpadały jeden po drugim z cichym trzaskiem. Gorące usta przylgnęły do szyi i obsypały ją drobnymi pocałunkami.

- Powoli słońce, jak będziesz mnie tak nakręcał, może źle się to skończyć dla twojego tyłeczka – odezwał się ochryple mężczyzna i przycisnął smukłe biodra swoimi. Zaczął rozbierać chłopaka, muskając go czubkami palców. Każdy najdrobniejszy dotyk wzbudzał w napiętym do granic możliwości ciele tysiące drobnych wibracji. Wojtek pojękiwał cicho łapiąc gwałtownie oddech. Nawet nie zauważył, kiedy jego ubranie znalazło się na podłodze. Dopiero zimny prąd powietrza na jego rozgrzanej skórze odrobinę go otrzeźwił. Łakome wargi Aleksa zaczęły przesuwać się coraz niżej, wyznaczając zawiłe linie, gdy dotarły do brzucha Cindy pisnął i zawstydzony zacisnął uda. Mężczyzna podciągnął się do góry i delikatnie go pocałował.

- Nie bój się –  zaczął gładzić jego biodra – pozwól mi sprawić sobie przyjemność. Nie skrzywdzę cię kochanie. – Pod wpływem jego łagodnego głosu chłopak z powrotem się rozluźnił i pozwolił, by ciepła ręka Aleksa wsunęła się między jego nogi. Zaczęła ostrożnie gładzić jego penisa od czasu do czasu trącając sączącą dziurkę. – Chcę cię tam pocałować – odezwał się aksamitnym głosem i nie czekając na odpowiedź zmieszanego jego oświadczeniem Wojtka obniżył się i zacisnął usta na jego nabrzmiałym członku.

- Aach..! Oszalałeś?! – krzyknął zaskoczony Kopciuszek wyginając się w łuk, ale już po chwili jego mózg zamienił się w papkę pod wpływem nowych doznań. Otoczyło go wilgotne gorąco i cała krew odpłynęła w te rejony, całkowicie pozbawiając go rozumu. Mógł już tylko czuć. Instynktownie rozłożył szeroko nogi chcąc ułatwić narzeczonemu dostęp. Wystarczyło kilka ruchów i wytrysnął prosto w usta mężczyzny, który natychmiast wszystko połknął, oblizując się pożądliwie. Wojtek krzycząc opadł na poduszki obezwładniony siłą pierwszego w swoim życiu orgazmu. Aleks uśmiechnął się do niego i przytulił tyłem do siebie. Pozwolił mu na moment odpocząć. Głaskał spocone plecy kochanka szepcząc mu do ucha słodkie głupstwa. Korzystając z jego niemocy rozebrał się szybko i ponownie przylgnął do Wojtka swoim muskularnym, nagim ciałem. Sprytnie manewrując wsunął kolano między jego nogi i potarł nadal chętnego do zabawy członka i napięte jądra.

- Mendoza, co ci znowu chodzi po głowie? – wymamrotał niewyraźnie.

- Wiesz, ty już upuściłeś trochę pary, ale ja nadal jestem twardy jak skała – wziął jego małą dłoń i zacisnął na swoim wielkim, bordowym od napływającej krwi członku.

- Zaraz, zaraz! – Wojtek odwrócił się do niego twarzą i niepewnie spojrzał w dół. Jego oczy przybrały rozmiary spodków. – Ty chyba nie masz zamiaru włożyć we mnie czegoś takiego?!

- Nie bądź niemądry, dobrze wiesz, że mięśnie w tym miejscu są bardzo rozciągliwe – Aleks przesunął rękę i ostrożnie pogładził zaciśniętą dziurkę chłopaka.

- Może są, ale na pewno nie aż tak! – Cindy szarpnął się do tyłu z zamiarem ucieczki. Mężczyzna złapał go za podbródek i odwrócił jego twarz do siebie. Spojrzał mu głęboko w oczy, starając się przekazać mu w ten sposób wszystko co do niego czuje. Czarne źrenice wdarły się aż na samo dno duszy Wojtka i spowodowały, że zadrżała z radości.

- Kocham cię, ale nie jestem pewien czy odwzajemniasz moją miłość – odezwał się czule i przytulił go do siebie.

- Też cię kocham – wyszeptał nieśmiało.

- W takim razie zaufaj mi, oddaj mi wszystko co masz, a ja się tym zaopiekuję – dobiegł go namiętny głos Mendozy. Wojtek uśmiechnął się słodko do niego i poddał mu się całkowicie. Ulegle pozwolił przekręcić się na brzuch. Wypiął do góry krągłe pośladki i z satysfakcją usłyszał pełny zachwytu pomruk mężczyzny. Do jego nozdrzy doszedł zapach jakiegoś egzotycznego olejku. Silne dłonie zaczęły go masować zaczynając od obojczyków. W ślad za nimi ruszył ciekawski język, zataczał kółeczka smakując miękkiej jak atłas skóry. Aleks powoli opuszczał się coraz niżej. Z ogromną przyjemnością słuchał pełnych pożądania pisków i posapywań narzeczonego. Wreszcie jego niecierpliwe dłonie objęły pośladki i szeroko je rozchyliły. Ruchliwy organ zaczął badać delikatnie drgającą z podniecenia dziurkę.

- Ooch, zabijesz mnie – zaskomlał Wojtek i wygiął się w łuk. Aleks złapał jego penisa u nasady stanowczym ruchem, nie pozwalając mu dojść.

- O nie, masz tym razem zaczekać na mnie! – warknął do niego i ukąsił go w pośladek.

- Cholera! Jesteś potworem! – jęknął głośno Cindy, któremu od tego ugryzienia pociemniało w oczach.

- Spokojnie – Mendoza włożył mu do środka pierwszy palec. Ostrożnie rozpychał mięśnie zginając go i prostując. Wreszcie natrafił na splot wrażliwych nerwów i podrażnił je z psotnym uśmiechem.

- O kurwa! – zawył chłopak, a wszystkie galaktyki zatańczyły mu przed oczami. -Weź mnie w końcu, bo mnie tu szlag trafi! – Wypiął tyłek najmocniej jak potrafił, by doznać jeszcze więcej tego rozkosznego czegoś.

- Powoli, mamy dużo czasu – odezwał się złośliwie mężczyzna, sam z wielkim trudem nad sobą panując. Dołożył kolejne palce, poszerzając wąskie wejście. – Kochanie, rozluźnij się i nabierz powietrza – zabrał dłoń i zastąpił ją swoim rozgrzanym do czerwoności członkiem. Pchnął mocno od razu zanurzając się po same jądra.

- Aach..! – krzyknął Wojtek, a z oczu pociekły mu łzy, mocząc poduszkę. – Boli!

- Już dobrze – Mendoza był napięty jak struna i ledwo co powstrzymał się od dalszych ruchów. Wsunął dłoń między drżące uda i zaczął łagodnie pieścić członka chłopaka. Raz po raz naciskał wrażliwe miejsce znajdujące się tuż za jądrami. Gdy podniecony partner zaczął kręcić niecierpliwie biodrami i poruszył się na próbę.

- Zrób to – usłyszał nieśmiałą prośbę. Przestał się więc wahać i powoli zaczął przyspieszać rytm. Zmieniał kąty uderzeń aż natrafił na prostatę. Skowyt jaki wyrwał z gardła kochanka z pewnością postawił na nogi cały dom. Mrucząc z przyjemności zagłębiał się coraz bardziej w tą oszałamiającą ciasnotę. Czuł jak wszystkie komórki w jego ciele zaczynają drgać. Wreszcie targnął nim spazm spełnienia, a chłopak natychmiast do niego dołączył, zaciskając mocno mięśnie na jego penisie i wrzeszcząc z całych sił. Potężny orgazm przetoczył się przez ich ciała jak spieniona fala. Obaj osunęli się na pościel i wtulili w swoje ramiona.

- Mam wrażenie, że umarłem – wymamrotał po chwili Wojtek.

- No coś ty, dopiero zaczęliśmy. To była pierwsza runda – Aleks cmoknął go w nos i zacisnął poufale palce na jego pośladkach. Jego oczy zalśniły pożądliwie.

- Żartujesz prawda? – zapytał niepewnie Cindy.

- W żadnym wypadku – ukąsił go w kark i włożył mu język do ucha.

- Moja dupa nie jest z żelaza. Nie wytrzyma takiego tempa. Ty chyba jesteś kosmitą – mruknął do niego chłopak, usiłując umknąć przed jego rękami.

Kochali się jeszcze wiele razy. Wypróbowali chyba wszystkie nadające się do tego miejsca w sypialni i łazience. Wojtek nigdy by wcześniej nie pomyślał, że można to robić na tyle różnych sposobów. Legendy krążące o Mendozie okazały się prawdziwe. Miał niespożyte siły i niesamowity temperament. Wystarczało mu kilka minut odpoczynku i był gotowy do następnej akcji. Tyłek Kopciuszka okazał się niezwykle wytrzymały, a jego drobne ciało wprost nienasycone. Wciąż chciało jeszcze, mimo, że było już na granicy wyczerpania. Nad ranem obaj mężczyźni zasnęli kamiennym snem. Żaden nie był już w stanie ruszyć nawet najmniejszym palcem.

***

Mirek przyszedł na uniwerek bardzo wcześnie i o razu udał się na salę, w której miały odbyć się zajęcia. Zajął najlepsze dwa miejsca z samego tyłu. Dzisiaj miał być test, a on miał w głowie kompletną pustkę. Nie znosił fizyki ze względu na wykładowcę, który był znanym na uczelni homofonem. Miał z nim niejedno starcie. Ostatnio zaczął też czepiać się Wojtka. Widocznie ktoś mu doniósł, że tez jest gejem. Niestety prze ostatni tydzień zamiast kuć, biegał za swoim niewiernym kochankiem. Wiedział, że go zdradza, ale musiał mieć na to konkretny dowód, by rzucić mu go w twarz. Nie chciał by potem ten palant biegał po kampusie i robił za ofiarę, żaląc się wszystkim jakim, to jest zimnym draniem bez serca. W końcu udało mu się go dopaść, jak obściskiwał się z jakąś nową zdobyczą. Cyknął im kilka fotek, które pokazał mu na najbliższym spotkaniu, po czym wyszedł nawet nie oglądając się za sobą. Skutek tego był taki, że nic nie umiał. Czekał więc na Wojtka, mając nadzieję coś od niego odpisać. Piekiełko owszem przyszedł, ale wyglądał jakby ktoś przeciągnął go przez siedem piekieł. Blady, z błędnym wzrokiem targał ze sobą wielki, puchaty sweter. Poskładał go ładnie w kosteczkę i rzucił na krzesło, po czym usiadł na nim cicho postękując i moszcząc się jak kwoka na grzędzie. Następnie oparł głowę na blacie i przymknął oczy.

- Bądź dobrym kumplem i obudź mnie – wymamrotał pod nosem.

- Chłopie co ci się stało? Gdzieś ty tak zabalował? A może Mendoza cię w końcu dopadł? Krążą o nim prawdziwe legendy – zapytał zaciekawiony Mirek.

- Odczep się bałwanie! – mruknął zmieszany Cindy, a jego twarz zapłonęła jak słońce na zachodzie. Postawił kołnierz od koszulki chcąc ukryć liczne malinki widoczne na jego szyi.

- Wpadłeś w jego szpony co? – roześmiał się na cały głos niepoprawny kumpel. – Zabrakło wam żelu? – zerknął wymownie na tyłek chłopaka. – To może nie wystarczyć, trzeba było przynieść podusię.

- Oż, ty…! – Wojtek rzucił w niego podręcznikiem. Zaczęli się przepychać i szturchać jak dzieci. Zajęci swoją małą sprzeczką nie zauważyli, że w sali zrobiło się cicho.

- O, moi ulubieni studenci od rana dobrze się bawią, jak miło – usłyszeli dobrze im znany, znienawidzony głos. – Mam nadzieję, że wyjdziecie stąd w równie dobrych humorach – dorzucił złośliwie, kładąc przed nimi karteczki z testem.

- Jeny! – jęknęli obaj zgodnie na widok zawiłych zadań i nieznanych im wzorów. Wyglądało to równie zrozumiale co język kosmitów.

- Coś nie tak? – odezwał się zgryźliwie profesor. – Myślę, że panowie minęli się z powołaniem i zabierają tylko tlen na sali innym studentom, którzy naprawdę chcą się uczyć. Pan – odwrócił się do Wojtka – powinien się lepiej zająć organizowaniem przyjęć dla wielkiej, międzynarodowej rodziny swojego narzeczonego. A pan – odwrócił się do Mirka – zacząłby wreszcie pracować zgodnie ze swoim powołaniem. Zamiast uganiać się po kampusie za facetami i tracić czas, należałoby otworzyć własny interes. Wtedy sami do pana przyjdą i jeszcze dobrze zapłacą … - nie zdążył dokończyć, bo dwie pięści wystrzeliły do przody i zaliczyły bliskie spotkanie z jego szczęką. Rozległ się nieprzyjemny chrzęst złamanej kości. Mężczyzna z pewnością nie spodziewał się ataku. Nie zdążył się nawet zasłonić. Poleciał gwałtownie do tyłu, ale na szczęście czyjeś litościwe ręce podtrzymały go i nie uderzył głową o posadzkę.

Dla obu winowajców cała sprawa zakończyła się oczywiście na znajomym komisariacie. Po spisaniu protokółu i wpłaceniu kaucji odebrała ich stamtąd zdenerwowana pani Oliwia. Chłopcy ze skruszonymi minami podreptali za nią do samochodu nie śmiejąc nawet spojrzeć na rozgniewaną kobietę.

- Przepraszam, ale to nie nasza wina. Zostaliśmy sprowokowani – próbował tłumaczyć się Wojtek.

- Lepiej siedź cicho! Jesteście idiotami, jak was wkurzył trzeba było dorwać go w ciemnym zaułku i tam spuścić mu łomot! Wy oczywiście musieliście strugać bohaterów i dać mu w pysk przy całej klasie! Teraz ma przynajmniej ze dwudziestu świadków i na pewno zażąda odszkodowania. Nie mam też pojęcia jak sprawić, by was nie wyrzucili z uczelni – warczała na nich pani Oliwia, a jej wzrok dosłownie przeszywał ich na wylot.

- Ale mamo.. – podjął Cindy.

- Ty mi tu nie mamuj. Nic ci nie pomoże podlizywanie. Wiesz co ja musiałam wysłuchać od tej wypudrowanej policjantki?! Podobno moja rodzina, to bajoro pełne mętnej wody, w której pływają sami dewianci – o tobie mowa – i kryminaliści – to o Aleksie. Jednym słowem jesteśmy wrzodem na dupie społeczeństwa! – wrzasnęła mu do ucha. Podskoczył omal nie wybijając dziury głową w suficie samochodu. - Dopadnę tę zdzirę i wypruję jej flaki – mruknęła do siebie.

- Lepiej nie, bo może nam zabraknąć forsy na te wszystkie kaucje - wyrwało się niepotrzebnie Mirkowi.

- O to się nie bój smarkaczu! Już ja wam wybiję z tych pustych makówek – stuknęła ich głowami, aż zadudniło – ochotę na durne wyskoki. Będziecie musieli ciężko odpracować każdą złotówkę, jaką na was wydałam. Wczasy się skończyły zrobię z was prawdziwych mężczyzn choćby miało was to zabić!

***

Mirek wrócił do domu w paskudnym nastroju. W ciągu ostatnich kilku dni zaliczył same klęski. Rozstał się z chłopakiem, którego naprawdę polubił. Świetnie się dogadywali, miło spędzali razem czas i z początku miał nawet nadzieję na poważniejszy związek. Po raz kolejny strasznie się zawiódł. Wiedział, że wina leży też po jego stronie. Nie potrafił się otworzyć przed nikim, ani do końca zaangażować. Westchnął ciężko i wszedł pod prysznic. W dodatku cała ta sprawa z fizykiem. Miał cichą nadzieję, że matce Mendozy uda się jakoś wszystko wyciszyć i nie zostaną wyrzuceni. Ledwie zdążył się ubrać rozległ się oczywiście dzwonek. Kaser ostatnio dawał mu popalić. Ręka nadal go bolała i nudził się przeokropnie. Nie mógł pracować, więc wyżywał się na gosposiu. Łaził za nim krok w krok, plątając się pod nogami i przeszkadzając w obowiązkach. W dodatku jego długie łapy były dosłownie wszędzie. Dotykał go niby przypadkiem, gdzie tylko mógł dosięgnąć.

Mirek z markotną miną udał się do szefa i przez kilka godzin znosił cierpliwie jego zachowanie. Zależało mu na pracy, więc starał się zachować spokój, mając nadzieję, że Tomowi się to po prostu znudzi lub przygrucha sobie inną ofiarę. Chłopak podenerwowany swoimi problemami ledwo nad sobą panował. Wypełniał kolejne polecenia zaciskając zęby.

 Kaser natomiast bawił się wyśmienicie. Uwielbiał patrzyć jak gospoś czerwieni się i umyka zmieszany jak najdalej od niego. Lubił się z nim drażnić i patrzeć w iskrzące się ze złości zielone oczy. Balansował na krawędzi, starając się nie przekroczyć granicy. Miał coraz większą ochotę dobrać się do Mirka i zobaczyć jak się wije pod nim z pożądania. Nie mógł zapomnieć wyrazu jego twarzy, kiedy kochał się z tamtym chłopakiem. Chciał sprawdzić czy jemu też uda się wydobyć z niego tyle emocji, doprowadzić do tego, by przestał się całkowicie kontrolować.

W pewnym momencie duża dłoń zacisnęła się na udzie Mirka. To przelało czarę goryczy i mężczyzna wybuchnął z siłą wulkanu. Pchnął, nie spodziewającego się takiej reakcji Kasera, na stojące za nim niskie biureczko. Stanął między jego udami i spojrzał mu prosto w błękitne oczy, teraz rozszerzone ze zdumienia.

- Zabieraj łapy cholerny zboku! – wrzasnął na szefa, tracąc nad sobą panowanie.

- Ale masz temperamencik. Nie zgrywaj takiego niedostępnego. Chodźmy do łóżka – ty się wyładujesz, a ja odrobinę zabawię, bo inaczej zdechnę tutaj z nudów - uśmiechnął się do niego bezczelnie Tom i powędrował wzrokiem poniżej jego pasa.

- Chcesz się pieprzyć? Proszę bardzo! Wypinaj dupę! Przelecę cię tak, że na zawsze mnie zapamiętasz! A jak będziesz przekonywująco jęczał, to może zrobię to nawet dwa razy! – Mirek pochylił się i ugryzł go brutalnie w usta. Po czym odwrócił się i wyszedł z pokoju, trzasnąwszy mocno drzwiami.

Tymczasem Kaser siedział jeszcze przez chwilę, bezwiednie dotykając poranionych warg. Jeszcze nikt nigdy nie próbował się dobierać do jego tyłka. W swoim środowisku miał paskudną opinię i większość osób po prostu się go bała. Żaden z jego kochanków nawet nie śmiał wystąpić z taką propozycją. A tu proszę, zwykły gospoś chce go przelecieć na jego własnym biurku. Jakoś to nie mogło mu się zmieścić w głowie. Burzyło całkowicie budowany latami światopogląd. Wyszedł z gabinetu i zatrzymał pod drzwiami do sypialni Mirka.

- Jeszcze zobaczymy kto kogo będzie miał! – mruknął do siebie.

***

Pani Oliwia dotrzymała słowa i już następnego dnia rano wezwała chłopców do siebie. Usiedli na kanapie w salonie i zastanawiali się co też wymyśliła ta niebezpieczna kobieta. Na pewno nie było to dla nich nic dobrego, sądząc po szelmowskim uśmieszku jaki błąkał się po jej twarzy. Zarówno Mirek jak i Wojtek mieli złe przeczucia.

- Panowie znalazłam dla was zajęcie. Jutro mi pomożecie przeprowadzeniu akcji charytatywnej. Ludzie są okropnie nieodpowiedzialni. Przez ostatnie dwa lata była moda na świnki - miniaturki. Teraz trendy się zmieniły i mnóstwo tych biednych stworzeń zalega w schronisku. Musimy zdobyć sporo pieniędzy, aby zapewnić im godne warunki do życia. Może uda się nawet oddać w dobre ręce część tych kudłatych brzydali. Obsługa będzie nosić specjalne stroje. – Podała im paczki z ubraniami. Chłopcy ukłonili się grzecznie i wyszli z niepewnymi minami.

- Myślisz, że tak łatwo uda nam się wykpić? – zapytał podejrzliwie Mirek.

- Mam nadzieję. Chociaż znając teściową, coś mi tu nie gra. Chętnie poświecę jeden dzień, żeby tylko przestała się czepiać i patrzeć na mnie z tą wyniosła miną.

- Masz rację brachu. Jutro akcja świnka. Muszę powiedzieć szefowi, że mnie nie będzie. Nie wiem tylko jak zareaguje, bo się trochę posprzeczaliśmy – westchnął ciężko chłopak.

- Zrobił ci coś? – zapytał zaniepokojony Wojtek. -Ten stary zboczeniec jest do wszystkiego zdolny.

- Właściwie, to chyba mamy remis – odparł nieco zmieszany Mirek. – To ja już pójdę – podniósł się i ruszył szybkim krokiem do drzwi. Chciał za wszelką cenę uniknąć wypytywania kumpla, który znał go jak własną kieszeń. Na pewno coś by mu się wymknęło, a potem spaliłby się ze wstydu. Na dziedzińcu odetchnął z ulgą. Tym razem się udało, ale wiedział doskonale, że Wojtek jest bardzo spostrzegawczy. Długo nie uda mu się go zwodzić.

Cindy patrzył zamyślony za umykającym w popłochu przyjacielem. Najwyraźniej u sąsiadów działo się coś ciekawego, a ten drań nie chciał mu niczego zdradzić. Na szczęście chłopak nie był zbyt dyskretny i nie umiał przed nim utrzymać tajemnicy dłużej niż przez jeden dzień. Prędzej czy później dopadnie go i wydusi prawdę. Zemsta na Tomie może poczekać na stosowną okazję. Nie chciał by przyjacielowi coś się stało. Miał ciężkie życie i on nie miał zamiaru pozwolić, żeby znowu spotkało go jakieś nieszczęście. Kaser był łajdakiem, ale bardzo doświadczonym, czarującym i inteligentnym. Jeśli zagnie parol na Mireczka, to nie wiadomo co z tego wyniknie.

***