Rozdział 18

Aleks długo się zastanawiał jak powinna wyglądać idealna randka. Doszedł do wniosku, że najlepsze są stare wypróbowane sposoby. Zamówił więc kolację przy świecach w najlepszej karczmie w Zakopanem, wynajął apartament dla nowożeńców na cały weekend i zorganizował kilka miejscowych atrakcji jak przelot nad górami, zwiedzanie jaskiń, pieczenie barana itp. Planowali wyjechać późnym popołudniem. Nie mieli zbyt daleko, raptem około stu kilometrów kiepskich polskich dróg. Mendoza obliczył, że zajmie im to około dwóch godzin. W piątek rano wszystko już było dopięte na ostatni guzik, walizki spakowane, a porządny terenowy samochód stał przed domem.

Gdy Wojtek wrócił z uczelni szybko się przebrał i ruszyli. Ogromnie się cieszył na tą wycieczkę tylko we dwoje. W willi zawsze kręciło się koło nich mnóstwo ludzi. Teraz będą mieć czas tylko dla siebie. Chłopak postanowił sobie, że będzie się zachowywał bardzo grzecznie i nie drażnił niczym narzeczonego. Dość długo siedział spokojnie słuchając muzyki i oglądając piękne krajobrazy za oknem. W końcu mu się to jednak znudziło i zaczął zagadywać Aleksa.

- Daleko jeszcze? – pytał co chwilę, kręcąc się przy tym na siedzeniu jak małe, nadpobudliwe dziecko. – Strasznie się wleczesz.

- Będziemy za pół godziny. Nie widzisz, że droga jest kiepska, w dodatku chociaż to już marzec nasypało po kolana śniegu – tłumaczył cierpliwie mężczyzna, który za punkt honoru postanowił sobie nie dać się wyprowadzić z równowagi.

- To może pojedziemy na kulig? Widziałem kiedyś w telewizji i wyglądało to na fajną zabawę – podskakiwał na fotelu podekscytowany Cindy. – Daleko jeszcze?

- Spokojnie, to tylko dwadzieścia kilometrów – westchnął ciężko Mendoza i zacisnął ręce na kierownicy. – Co jest takiego wspaniałego w wywracaniu się po śniegu?! – Na to oświadczenie mina Cindy nieco zrzedła, ale po minucie jego usta znowu rozciągły się w szerokim uśmiechu.

- Łatwo się denerwujesz, jeszcze wpadniemy do jakiegoś rowu – paplał jak nakręcony. – Ten kierowca, pan Józek, jeździ o wiele lepiej od ciebie.

- Nie martw się, za kółkiem potrafię się opanować w każdej sytuacji – wzniósł oczy do nieba Mendoza. Zaczął liczyć barany i zastanawiać się, jak będzie wyglądało jego dalsze życie z tym nieznośnym wiercipiętą. Jeśli uda mu się z nim zestarzeć, to na pewno  mimo wykonywanej przez siebie profesji, zapewni sobie miejsce w najwyższym anielskim chórze.

- Jesteś pewny, że w każdej? – oczy chłopaka błysnęły przekornie i zaczęły błądzić po szerokiej klatce mężczyzny i apetycznym kawałku śniadej skóry, który można było dostrzec w rozpiętej koszuli. - Założymy się? Jeśli wygram zabierzesz mnie na kulig!

- No dobra – przytaknął mężczyzna dla świętego spokoju. Ledwo to powiedział, natychmiast tego pożałował. Wojtek przysunął się do niego, a drobna ręka zaczęła wędrować wzdłuż jego uda.

- Patrz na drogę kochanie – zachichotał i zaczął umiejętnie ugniatać spięty mięsień. Czegoś się jednak od tego erotomana nauczył i teraz zamierzał to wykorzystać do własnych celów.

- Hm…- mruknął tylko w odpowiedzi Aleks, myśląc gorączkowo, gdzie tu jest najbliższa pomoc drogowa. Nie miał pojęcia jak się wplątał w tą podniecającą, znaczy się tfu…, niebezpieczną sytuację.Wszystko było dobrze dopóki ten drań nie odpiął sprytnie zamka i nie zagłębił dłoni w jego bieliźnie. Zwinne paluszki spacerowały tam i powrotem po jego penisie, który z sekundy na sekundę zwiększał swoją objętość. – O..oszalałeś? – jęknął i zwolnił. Droga przed nim zaczęła zasnuwać się mgłą. Opary miały dziwny, lekko różowy kolor. Wojtek obserwował jego coraz czerwieńsze policzki z ogromną satysfakcją. Czuł, że wygrana była blisko. Zacisnął rękę i przyśpieszył ruchy. Druga powędrowała w górę i potarła stwardniały sutek.

- Daleko jeszcze? – wymruczał mu do ucha niskim, seksownym głosem. Złapał zębami za małżowinę i lekko pociągnął, po czym włożył mu ciepły, wilgotny języczek do środka.

- Aa… ach! - Aleksowi to zupełnie wystarczyło do osiągnięcia orgazmu. Mgła z różowej stała się czerwona, a na spodniach pojawiła się zawstydzająca, mokra plama. Kierownica w jego ręku drgnęła, nacisnął desperacko hamulce. Samochód niestety wpadł w poślizg i oczywiście wylądowali w przydrożnym rowie. . – Cholera, wróciłem do czasów licealnych! Wojtek, ja cię normalnie zabiję! Zrobiłeś to specjalnie mała gnido! – Otwarł drzwiczki i wysiadł, chcąc ocenić uszkodzenie. Pod nogami coś chrupnęło. Lód się załamał i znalazł się po kolana w lodowatej wodzie. – Niech to szlag!

- Nie gorączkuj się tak, wsiadaj do środka. Zaraz dam ci coś do przebrania - Wojtek otworzył bagażnik, pogrzebał w walizce i przyniósł mężczyźnie suche ubranie. – Proszę, tylko mi się nie przezięb, bo z randki nici – zrobił niewinną minkę. – Pomóc ci w ubieraniu? – przybliżył do Aleksa zarumienioną od mrozu twarz.

- A kysz siło nieczysta! – machnął na niego ręką. – Poszukaj lepiej numeru do pomocy drogowej. Zajmij te łapki czymś pożytecznym, bo jeszcze znowu jakąś katastrofę spowodujesz. 

Po dwóch godzinach znaleźli się w pobliskiej gazdówce, wylewnie witani przez właścicielkę. Kobieta widząc jak są zmarznięci od razu zaprowadziła ich do pokoju i poczęstowała grzańcem.

- Rozdziejcie się, za dwie godziny będzie jadło – uśmiechnęła się do nich i wyszła z pokoju furkocząc szeroką spódnicą. Ledwie się za nią zamknęły drzwi, Mendoza zrzucił kurtkę, wyciągnął nowe ubranko z walizy i ruszył do łazienki.

- Z.. zamarzam. A to wszystko przez ciebie – zadzwonił zębami. – Odpracujesz to – pogroził Wojtkowi, który przezornie trzymał się od niego z daleka. W wyznaczonym czasie obaj zeszli na kolację. Gospodyni naprawdę się postarała i stół był suto zastawiony. Gulasz z baraniny, zapiekane oscypki w sosie borówkowym, chlebek chrzanowy, swojskie masełko wabiły wzrok i kusiły swoim zapachem.

- Pyszności – Wojtek od razu naładował pełną buzię i mamrotał z trudem wyrazy zachwytu skierowane do gaździny. Napychał się, jakby co najmniej przez tydzień był trzymany w  zamknięciu i głodzony. Zadowolona kobieta nakładała mu kolejne porcje. Nagle spojrzał na Aleksa z błyskiem w oku. Szeroki uśmiech wykwitł na jego buzi.  – Wygrałem zakład! Jutro jedziemy na kulig!

- No nie wiem, jestem zmęczony, przemarznięty, bolą mnie wszystkie mięśnie. Chyba nic z tego – zaczął zastanawiać się ze zbolałą miną Mendoza i skulił się, jakby miał dreszcze.

- Mocie tu olejek sosnowy z dodatkiem imbiru. Trzeba się tym porządnie natrzeć, to żadna choroba was nie dopadnie – gospodyni postawiła przed mężczyzną małą buteleczkę. – Tylko dokładnie, każdziutkie miejsce – mrugnęła do niego porozumiewawczo. 
- Postaram się, ale to raczej niewykonalne – mężczyzna podniósł się i ruszył na pięterko. Szedł powoli lekko utykając, jakby miał co najmniej osiemdziesiąt lat. Cindy przez chwilę przyglądał mu się podejrzliwie, miał dziwne wrażenie, że narzeczony stara się nim jakoś manipulować. Postanowił zostać jeszcze trochę na dole i porozmawiać z gospodynią. Nie miał zamiaru dać się wciągnąć w tę grę. Długo jednak nie wytrzymał. Po kilku minutach niespokojnego kręcenia się na krześle pobiegł na górę. Kobieta popatrzyła za nim rozbawiona.

- Aleks, dobrze się czujesz? – krzyknął od progu. Mężczyzna leżał na łóżku w samym ręczniku z wypiętym do góry tyłkiem. Oglądał jakiś program w telewizji. – Pewnie się potłukłeś podczas tego wypadku – stwierdził Wojtek ze skruchą. – Posmarować cię?

- Nie przejmuj się, potem zrobię to sam. Niepotrzebnie się ubrudzisz – rozległ się chłodny głos Mendozy. – Musiałbyś się rozebrać.

- Zaczekaj chwilę – chłopak szybko zrzucił ubranie i został w samych bokserkach. Miał wyrzuty sumienia. Najwyraźniej narzeczony solidnie się uderzył i nie chciał się do tego przyznać. Postanowił mu to wynagrodzić. Wziął do ręki olejek, który pachniał bardzo przyjemnie sosnowym lasem. Usiadł na udach mężczyzny i pocałował go czule w kark. – Przepraszam, znowu wszystko zepsułem – zaczął powoli wcierać miksturę, ostrożnie masując spięte mięśnie. Posuwał się w dół poprzez ramiona, łopatki na wąską talię, skóra pod jego dłońmi była ciepła i gładka. Gdy dotarł do bioder Aleks mruczał już jak kot, rozkoszując się każdą sekundą tego przyjemnego masażu. Cindy zsunął się niżej i tyle samo uwagi poświęcił łydkom, udom i zgrabnym pośladkom. Hm… no może niezupełnie. Jędrne półkule przykuły jego uwagę na naprawdę długi czas. – Odwróć się – polecił, po czym wstał na moment, chcąc trochę ochłonąć. W pokoju zrobiło się niesamowicie duszno i gorąco.

- Skoro już zacząłeś, to chyba mnie tak nie zostawisz? – zapytał Aleks ochrypłym, wibrującym głosem. Wojtek zaczerwienił się pod jego intensywnym spojrzeniem i posłusznie usiadł mu z powrotem na nogach. Coś jednak przeszkadzało mu się wygodnie usadowić. Pod ręcznikiem rysowało się spore wzniesienie. Właściwie można było powiedzieć, że to już Mount Everest.

- Ale… - zaczął niepewnie mocno zmieszany.

- Pozwól, że teraz ja zajmę się tobą – Mendoza objął go w smukłej talii i przyciągnął do siebie. Wziął z jego ręki olejek i zaczął nim nacierać leżącego na jego piersi chłopaka. – To ci nie będzie potrzebne – zdjął z niego bokserki. – Jesteś taki piękny – wyszeptał do jego ucha. Duże dłonie zaczęły intensywnie pieścić plecy i pośladki coraz głośniej wzdychającego Kopciuszka.

- Ale to ja miałem ci pomóc… – odezwał się niepewnie i spojrzał prosto w gorejące źrenice narzeczonego. Gwałtownie się zarumienił, bo poczuł jak jego palce zaczynają się zagłębiać w szparze między pośladkami. Jeden z nich zataczał kółeczka wokół drżącej z niecierpliwości dziurki. – Oo… och… -  Nie potrafił odwrócić wzroku, jego usta rozchyliły się i zaczęły wydawać cichutkie jęki. Zielone oczy Aleksa uwięziły go i nie chciały puścić. Niecierpliwie pokręcił biodrami.

- Chcesz mnie poczuć głęboko w środku? – zapytał niskim, aksamitnym głosem Aleks, a Wojtek omal nie doszedł na jego brzuch.

- Przestań tyle gadać – warknął i wpił się w jego usta. Wszędobylski języczek od razu rozpoczął swoje harce.

- Dobrze, już dobrze – roześmiał się Mendoza, widząc jego desperację. – Zajmę się tobą tak jak lubisz – przekręcił ich, tak że smukłe ciało znalazło się pod nim. Ani na moment nie przerwał kontaktu wzrokowego. Pogładził czule drżące uda, które Wojtek natychmiast dla niego ulegle rozsunął.  Ułożył się między nimi wygodnie. Podniósł wysoko jego nogi i zarzucił sobie na ramiona. – Kocham cię – zaczął wsuwać się do ciasnego wnętrza. – Mój mały… słodki… diabełku… - zagłębił się po sam trzon i zaczął rytmicznie poruszać. 

Gdy następnego ranka Wojtek się obudził zawstydzony stwierdził, że cały leży na Aleksie, a ich nogi są ściśle ze sobą splątane. Było mu jednak tak dobrze i ciepło, że wcale nie miał ochoty się ruszać. Zamruczał tylko cicho i potarł policzkiem o muskularną pierś.

- Dzień dobry – usłyszał, a silne ramiona natychmiast się wokół niego zamknęły. Podniósł głowę i zobaczył zamyślone spojrzenie narzeczonego. Najwyraźniej intensywnie się nad czymś zastanawiał. Zmarszczka między jego brwiami odrobinę zaniepokoiła Cindy. Czyżby nadal się na niego gniewał za ten wypadek?

- Przepraszam za wczoraj, chyba zepsułem twoje randkowe plany – przytulił się do niego.

- Wyjdziesz za mnie? – usłyszał niespodziewanie w odpowiedzi.

- Przecież już jesteśmy zaręczeni – Zaskoczony tym pytaniem Wojtek usiadł na łóżku. Nie miał pojęcia co znowu strzeliło do głowy Mendozie.

- Tak naprawdę – mężczyzna zajął miejsce naprzeciwko niego i spojrzał mu głęboko w oczy. Musiał wyczytać tam coś bardzo miłego, bo się uśmiechnął – W ciągu tygodnia weźmiemy ślub, a potem pojedziemy na długie wakacje.

- Ale ja mam szkołę… ty pracę… Trzeba to jakoś zaplanować... chyba…- odezwał się niepewnie.

- Nie kochasz mnie! Uwiodłeś, a teraz się wykręcasz! – padło twarde oskarżenie.

- Jestem nieznośny, pechowy, sprawiam mnóstwo kłopotów – wyrecytował jak litanię Cindy. – Szybko pożałujesz swojej decyzji.

- Ale masz najpiękniejszy tyłeczek na świecie i dla niego gotów jestem na wszystko! – odparł poważnie Aleks, a jego oczy pełne były radosnych iskierek.

- Ty kretynie! – wrzasnął Wojtek i rzucił się na niego uzbrojony w poduszkę. – Chcesz powiedzieć, że właśnie oświadczyłeś się mojej dupie?!